De bouwvakkers van de ingestorte school: ‘Een draagbalk was in de nieuwbouw gekatapulteerd, exact waar we hadden gestaan’.

Jan Buelens is advocaat bij PROGRESS Lawyers Network en professor in het arbeidsrecht aan de UAntwerpen en verdedigt de belangen van Ali en Said, twee andere slachtoffers en ABVV Bouw en ACV BIE samen met Jo Dereymaeker en Hind Riad.

(De Morgen - 16 februari 2022)

De bouwsector draait op volle toeren, maar door de hoge werkdruk zijn arbeidsongevallen schering en inslag. Belgische bouwvakkers lopen 50 procent meer risico op een ongeval dan hun Nederlandse collega’s, en soms is het fataal: op 18 juni 2021 kwamen vijf arbeiders om het leven toen in Antwerpen een school in aanbouw instortte. Said (27) en Ali (29) overleefden de ramp en getuigen voor het eerst over de abominabele werkomstandigheden.

Ali (29) en Said (27) – ze willen alleen met hun voornaam in de pers – zijn de enige twee arbeiders die zich burgerlijke partij hebben gesteld in het onderzoek naar de instorting. Ali is elektricien en loodgieter, Said installeert ventilatiesystemen.

Ali: “Het was een heel mooie dag, zonnig en warm. We hadden goed doorgewerkt en konden rond twee uur al opruimen.»

Said: “We stonden te chillen op een tussenverdieping van de stelling die boven het schoolgebouw uittorende. Het was bijna weekend, dus ik was goedgezind.”

Ali: “We zagen kinderen buiten in het water spelen. ‘Dat wil ik ook doen,’ zei ik nog. De sfeer op de werf was altijd heel chill. Er heerste een sfeer van broederschap en we maakten veel grapjes.”

Said: “Op een werf worden collega’s vrienden. Dat gaat vanzelf in de bouw. Je werkt samen om een project rond te krijgen. Zonder elkaars hulp kom je niet vooruit. Zo smeed je banden, ook met collega’s van andere nationaliteiten. Door de media heb je misschien vooroordelen over Polen, Roemenen of Marokkanen zoals ik, maar op een werf zie je dat de clichés niet kloppen. Je leert van elkaar, en je stelt je vanzelf open voor anderen. Bij bouwvakkers zie je geen racisme.”

Ali: “Ik ben geboren in Afghanistan en opgegroeid in Iran, en ik kan dat alleen maar bevestigen. In Antwerpen werkten we al een jaar samen.

“Die bewuste vrijdagmiddag daalden Said en ik de stelling af. We liepen door de nieuwbouw en stonden in een lokaal met grote ramen wat te praten en naar buiten te kijken. Plots hoorden we achter ons een enorm kabaal. Er viel een steen op de grond, boem! Ik zei tegen Said: ‘De kraanman heeft weer een lading laten vallen.’ Dat was enkele dagen ervoor namelijk al gebeurd. Maar nee: er viel nog een steen. En nog één. En nog één.”

 “Na elk ongeval is er veel medeleven, maar het taboe om het probleem aan te pakken blijft groot. We moeten de sociale wetgeving in ons land grondig herdenken. Zolang er niets wordt gedaan aan het fenomeen van de onderaannemingen en de schijnzelfstandigheid, zullen er nog meer ongevallen gebeuren.” zegt Jan Buelens.

Lees hier het volledige interview met Ali, Said en Jan Buelens.